به نقل از «خبرگزاری آریا»

سردار دهقان در گفتگو تلويزيوني مطرح کرد: آمريکايي‌ها شرايط اجراي برجام را سخت خواند کرد/ سياسي شدن سپاه حرف مزخرفي است/ تبعات همه‌پرسي کردستان عراق

تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۸۶۶۱۶۸

خبرگزاري آريا - امروز اطلاعاتي موجود است که داعش در افغانستان مستقر شده‌ و در مناطقي حضور پيدا کرده‌اند و فعاليت‌هايي را انجام مي‌دهند ولي هنوز آن قدرت و استحکام که بتوانند کارهاي بزرگ و جدي را انجام دهند، ندارند.
سرويس سياست مشرق - مهمان ويژه برنامه‌ سه شنبه شب دست‌خط براي ايام هفته دفاع مقدس، از سرداران سپاه بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کسي که 8 سال دفاع مقدس را درک کرده، از نيروهاي زبده سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و نيروهاي مسلح است، کسي که در نوشتن اساسنامه حزب‌الله لبنان و شکل‌گيري آن نقش ويژه‌اي را ايفا کرد که الان به عنوان نيروي قوي مقاومت و تغييردهنده معادلات در منطقه شده است. کسي که تا چند وقت پيش وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح را به پيش مي‌بردند و اخيرا حکمي را از فرماندهي معظم کل قوا گرفتند. سردار دهقان مهمان اين برنامه دستخط بودند.
مهمترين محورهاي اين گفتگو بدين شرح است:
*آمريکايي‌ها برجام را پاره نخواهند کرد؛ شرايط اجرايي شدن آن را سخت خواهند کرد
*پسرم آقازاده نيست و ژن متفاوت هم ندارد
*قرار است پيشنهاداتي را براي ارتقاي قابليت‌هاي دفاعي به رهبر انقلاب ارائه دهيم
*آمريکا هزينه جنگ‌هايش را از کشورهاي عربي منطقه گرفته است
*علت آغاز بحران در سوريه
*داعش در افغانستان مستقر شده است
*درباره استفاده روسيه از پايگاه همدان، مناقشه‌هاي بي‌ربط سياسي شد
*قطعنامه 2231 هيچ محدوديتي براي ما ايجاد نمي‌کند
*برجام درباره اقلام دوگانه براي ما محدوديت ايجاد کرده است
*تبعات همه‌پرسي کردستان عراق
*سياسي شدن سپاه، حرف مزخرفي است
*مي‌خواستند در اواخر جنگ سلاح هسته‌اي در اختيار صدام قرار دهند
*محدوديتي براي ساخت موشک‌هاي پيشرفته‌تر نداريم
***
در ادامه مشروح گفتگو محمد حسين رنجبران با سردار حسين دهقان مشاور فرماندهي کل قوا در حوزه صنايع دفاعي و پشتيباني و وزير سابق دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح از نظرتان مي‌گذرد.
س: چه شد که در دولت دوازدهم نمانديد؟
دهقان: از قديم ضرب‌المثلي هست که مي‌گويد «صلاح مملکت خويش خسروان دانند». به هر حال آقاي روحاني به عنوان رئيس جمهور بايد همکاران خود را متناسب با سياست‌ها و برنامه‌هايي که در اين دوره دارند انتخاب مي‌کردند. حق انتخاب هم با ايشان بود که فرد ديگري را انتخاب کردند.
س: خودتان نظر نداشتيد؟ از شما نظر نگرفتند که چه کسي را انتخاب کنند؟
دهقان: ديگه اينها بحث‌هايي بين من و ايشان است.
س: نمي‌خواهيد بگوئيد؟
دهقان: قاعدتا.
س: برخي مي‌گويند دلخوري بين شما ايجاد شده بود؛
دهقان: ما هيچگاه دلخوري نداشتيم؛ چه دلخوري؟! وقتي اصل، خدمت به انقلاب و نظام و مردم باشد دلخوري معني ندارد.
س: فکر مي‌کرديد امير حاتمي چنين رايي بياورند؟
دهقان: تلاش همه ما در نيروهاي مسلح و حتي خود من به شکل جدي بر اين بود هر کسي به عنوان وزير دفاع مطرح مي‌شود، بايد راي بالايي را در مجلس داشته باشد چرا که پشتوانه براي اجراي برنامه‌ها خواهد بود و حضور فعال در عرصه سياست داخلي و مسائل خارجي و برون مرزي خواهد داشت. لذا همه همت بر اين بود که ايشان راي بالايي بياورند و به حمدالله اين اتفاق رخ داد.

س: از معدود دفعاتي است که ارتشي‌ها وزير دفاع مي‌شوند.
دهقان: خير. اين شائبه و شبهه‌اي است که دارد ايجاد مي‌شود؛ چرا که از ابتداي پيروزي انقلاب تا پايان دوره آقاي شمخاني، تمامي وزرا اصولاً ارتشي بودند، به جز آقا فروزنده که آن زمان بسيجي و جانشين ستاد کل بود و در زمان جنگ فرمانده قرارگاه مهندسي جنگ بودند؛ بقيه آقاي فکوري، آقاي امير سليمي، آقاي امير جلالي بودند که همه ارتشي بودند.
س: مشاورت رهبري در حوزه صنايع دفاعي و پيشتيباني چطور به شما پيشنهاد شد؟
دهقان: بحثي مطرح شد بعد از اينکه مشخص شد من در موضع وزارت نباشم که حضرت آقا حکمي را به عنوان حکم مشاور به من محبت کنند که همزمان با بحث راي اعتماد اين حکم صادر شود و انعکاس عمومي پيدا کند. اين نظر لطف و محبت ايشان بود. مراحل طبيعي خود را براي صادر شدن حکم طي کرده بود.
س: اولين بار است که اين مشاور را در اين حوزه داريم.
دهقان: در حوزه صنعت و دفاع همين طور است. چون بقيه مشاورين عمدتا در حوزه‌هاي نظامي ايفاي نقش و مسئوليت مي‌کنند، ولي براي بحث صنايع دفاعي، توسعه صنايع دفاعي، توسعه فناوري‌هاي دفاعي و همچنين بحث سيستم‌ها و نظام‌هاي پشتيباني موثر از نيروهاي مسلح، آقا مشاوري نداشتند و اين اولين بار است مشاور را تعيين کردند.
س: قرار است کار خاصي در اين حوزه انجام شود؟
دهقان: حتما. قرار است مجموعه تلاش ما منجر به پيشنهاداتي به محضر ايشان شود که آن راهگشا براي ارتقاي قابليت‌هاي دفاعي کشور باشد. به اين معنا نيست که مشاور کار اجرايي خواهد کرد. مشاور اساساً کارش ارائه پيشنهاد به محضر مقام معظم فرماندهي کل قوا خواهد بود؛ به طور طبيعي آن چه ايشان تشخيص دهند از طريق مجاري مربوط به اجرا خواهند گذاشت.
س: شما هر جا بوديد منشا خير بوديد؛ قطعا اين جا هم چنين است و رهبري افق بلندمدتي را مي‌بينند، ان شالله موفق باشيد. از کار در دولت يازدهم راضي بوديد؟
دهقان: اين را ديگران بايد قضاوت کنند. يک بخش اصلي آن درون نيروهاي مسلح است، فرماندهان ارتش و سپاه و نيروي انتظامي است و يک بخش درون وزارت دفاع است و يک بخش در محيط ملي و يکي بحث فراملي است. من فکر مي‌کنم – اگرخودخواهانه نباشد – موفق‌ترين دوران وزارت دفاع بعد از جنگ را مي‌توان اين دوره برشمرد.
لذا در صنايع دفاعي قطب‌هاي فناورانه و توليدي ايجاد کرديم. منجر به اين شد که ما حجم عظيمي از کارهاي موازي را حذف کنيم. توانمندي‌هاي موجود به صورت پراکنده را متمرکز کنيم. اثربخشي و کارآمدي آنها را بالا ببريم. امکان توانمند شدن افراد، سازمان و فرآيندهاي کاري را به وجود آوريم.
نتيجه اين کار در بخش توليد به اين گونه شد که ما بعضاً ظرفيت‌ها را تا 100 برابر در برخي از حوزه‌ها افزايش داديم. هزينه‌هاي سربار را به شدت کاهش داديم. يعني در اين 4 سال، هر سال هدفگذاري ما ده درصد هزينه‌ها کاهش يابد و بعد از 4 سال انجام شد و ادامه يافت. در بحث ارتباط با نيروهاي مسلح تقريبا مي‌توان گفت کم‌مسئله‌ترين دوران را در ارتباط با نيروهاي مسلح داشتيم. سعي کرديم نيازمندي‌هاي آنها را در کمترين زمان ممکن تامين کنيم.
کاستي‌هاي گذشته را جبران کرديم و در يک وضعيت کاملا هماهنگ و همراه براي ادامه فعاليت‌ها قرار گرفتيم. در بحث بيروني، ما «ديپلماسي دفاعي» را به تمام معني توانستيم عملياتي کنيم؛ مثلا با روس‌ها مراوداتي در حد راهبردي ارتقا پيدا کرد، توافقنامه‌هاي همکاري دفاعي و نظامي با آنها منعقد شد.
شايد به خاطر داشته باشيد که اجلاس سه‌جانبه «سوريه، روسيه و ايران» را درباره مسائل سوريه برگزار کرديم. براي اولين بار سفر وزير دفاع ايران به چين بود، متقابلاً سفر وزير دفاع چين به ايران بود. آنجا توافقنامه همکاري امضا کرديم و با کشورهايي همسايه هم چنين بود.
با مجلس خيلي راحت بوديم. تقريبا ما برخي از لوايحي را که تا 12 سال در دستور کار مجلس مانده بود، به تصويب رسانديم و هر آنچه که در قوانين پيش‌بيني شده بود که آئين‌نامه يا لايحه‌اي تنظيم شود در اين 4 سال انجام داديم و امروز مي‌توانيم بگوئيم در وضعيت کاملا عالي و متعارف هستيم.
س: جايي نبود که با دولت بحث و چالشي در کمک کردن در حوره دفاعي پيدا کنيد؟
دهقان: خير. با آقاي رئيس‌جمهور از ابتداي جنگ کار مي‌کرديم و همکاري داشتيم، با ايشان نسبت به مسائل دفاعي و امنيتي اشتراک نظر داريم؛ به اين معنا که تقويت نيروهاي مسلح و بنيه دفاعي کشور يک اصل است. اگر جايي بحثي مطرح مي‌شد بحث محدوديت منابع بود که به طور طبيعي براي همه وجود داشت.
س: در صحبت‌هايي که با شما شد، اشاره کرديد بودجه تقويت بنيه دفاعي ما نسبت به قبل 2 و نيم برابر شده است. آقاي جهانگيري در مناظرات انتخاباتي گفت 4 برابر شده است. کدام عدد صحيح است؟
دهقان: هر دو درست است. ما تا پايان 95 را بيان مي‌کرديم و ايشان بودجه پيش‌بيني شده در سال 96 را بيان مي‌کردند. اين را وقتي با 92 مقايسه کنيم هر دو عدد درست است.
س: شما در شرايط سختي وزير دفاع بوديد. در سال 93 که يک سال از وزارت شما مي‌گذشت، 93 شاهد اوج فعاليت‌هاي داعش در منطقه بوديم. چه تدابيري شد و چگونه با نيروهاي مسلح تدبير کرديد که ما کمترين هزينه را پرداخت کنيم؟
دهقان: ما اين را درک مي‌کنيم که آمريکايي‌ها از زمان اوباما بعد از آقاي بوش پسر با تجاوزهايي که به کشورهاي منطقه اعم از عراق و افغانستان کردند، تلاششان بر اين داشتند که با زور و به کارگيري سلاح اهدافشان را در منطقه عملياتي کنند و بحث «خاورميانه بزرگ» را مطرح کردند.
آقاي اوباما که آمد تلاشش بر اين داشت که هزينه‌هاي حضور نظامي برون‌مرزي خود را کم کند؛ به عبارتي ترميمي از چهره تنفرآميز امريکا در بين ملت‌ها را انجام بدهد. لذا هم در عراق و هم در افغانستان برنامه‌اي براي بيرون رفتن را دنبال کرد. واقعيت مطلب اين بود که مي‌خواستند هزينه حضور خود را توسط ديگران در منطقه تامين کنند.
گرچه جنگ‌هايي که کردند هزينه‌اش را از کشورهاي عربي منطقه گرفتند. لذا يکسري نقش‌هايي را به هم دولت‌هاي محلي و هم به عناصري که مي‌شد آنها را سازماندهي کرد و عليه آن کسي که رقيب و دشمن آنها تلقي مي‌شد، بکارگيرند. اينها مي‌خواستند بحث جبهه مقاومت را که يک نوع تهديد براي اسرائيل تلقي مي‌شد مورد هجمه قرار دهند و تضعيف کنند. به اين جنبه‌بندي رسيدند که کشور سوريه يک عامل موثر در بقا و تداوم جبهه مقاومت است و بايد حکومت ان را به نوعي ساقط کرد.
ما به عنوان جمهوري اسلامي ايران همواره سعي کرده‌ايم ثبات و امنيت را براي منطقه به عنوان يک اصل، پذيرا باشيم و با هر نوع بي‌ثباتي و ناامني هم به هر شکلي که لازم باشد، مقابله کنيم؛ به خصوص زماني که منافع کشورهاي اسلامي و ملت‌هاي مسلمان در معرض تهديد قرار مي‌گيرد.
س: در عراق که داعش يک حرکت گسترده را شروع کرد، يک آماده‌باش به نيروهاي جمهوري اسلامي دادند و ظاهرا چند سري عمليات در خاک عراق انجام شد. اين با هماهنگي وزارت دفاع بود؟
دهقان: اين بحث در شوراي عالي امنيت ملي تصميم‌گيري مي‌شود که اگر قرار باشد اقدامي به هر کيفيت صورت گيرد، آنجا تصميم‌گيري مي‌شود. لذا اين بحث ما بود که مرزها بايد تقويت شود و تا يک فاصله‌اي از مرزها را براي خود مجاز مي‌دانستيم که اگر آنها حضور پيدا کردند و بنا به عمليات داشتند، آنجا ضد آنها عمل و اقدام کنيم.
س: تحرکات داعش در افغانستان هم جدي است؟
دهقان: تحليلي که از ابتدا وجود داشت، اين بود که اگر قرار باشد داعش از عراق و سوريه بيرون رانده شود، کجا مستقر مي‌شود؟ بحث اين بود که طبيعي‌ترين مکان که مي‌توانند بروند، افغانستان و حتي پاکستان هست. امروز اطلاعاتي موجود است که در افغانستان مستقر شده‌اند و در مناطقي حضور پيدا کرده‌اند و فعاليت‌هايي را انجام مي‌دهند ولي هنوز آن قدرت و استحکام که بتوانند کارهاي بزرگ و جدي را انجام دهند، ندارند.
ما سعي مي‌کنيم اشراف اطلاعاتي خود را داشته باشيم و تلاش‌هاي لازم را براي کنترل فضاي آنجا تا حدي که لازم بدانيم انجام دهيم.
س: در پاکستان سر ضيه امنيت مرزها مسئله داشتيم؛ در اين مدت در ديدارهايي که با وزير دفاع پاکستان داشتيد، اينها گوشزد مي‌شد؟ چه توجيهي دارند؟
دهقان: معمولا بحث مرزها در حوزه وزارت کشور تعريف مي‌شود و مبادلات مرزي و همکاري‌هاي مرزباني را در آنجا دنبال مي‌کنند؛ بله، همواره با آنها مطرح کرديم و مي‌کنيم، توافقاتي هم انجام شده است و روبه جلو هستيم. امروز نمي‌توانيم بگوييم که کاملا توانستيم به يک نقطه مشترک مورد اقدام برسيم، ولي آنطرف تلاش مي‌شود مورد اقدام قرار گيرد وجود دارد و در طرف خودمان بحث سازمان لازم براي مقابله با آن ها را ايجاد کرديم و عمل مي‌کنيم.
س: گفته بوديد شرايط امنيتي در حال پيچيده شدن است. آيا با توجه به شکست‌هايي که داعش در سوريه خورد باز هم معتقد به پيچيدگي شرايط امنيتي هستيد؟
دهقان: يک بحثي وجود دارد که امريکايي‌ها به دنبال تغييرات اساسي در ژئوپولتيک منطقه هستند. بعد از فروپاشي شوروي، آمريکايي‌ها ابتدا سعي کردند نظام تک بعدي را در روابط بين‌الملل پياده سازي کنند. مقاومت جهاني صورت گرفت و به نوعي امروز دنيا در حال گذار به يک نظام چند قطبي قدرت است.
لذا پيچيدگي شرايط به اين معنا است که ما همانطور که حضرت آقا فرمودند، در يک گذار يا يک پيچ تاريخي قرار داريم و آن هم ورود به نظم جديد جهاني است که در آن، کشورهاي مختلف هرکدام نقش خود را توزيع قدرت و ايفاي نقش محلي، منطقه‌اي و جهاني تعريف مي‌کنند.
س: به نشست سه‌جانبه با روسيه و سوريه اشاره کرديد؛ اين نشست‌ها موفق بود؟
دهقان: در صحنه عمل، ما و روس‌ها و سوري‌ها عملياتي را طراحي مي‌کرديم و به اجرا گذاشته مي‌شد؛ روس‌ها بايد پشتيباني هوايي مي‌کردند. برخي مواقع عدم هماهنگي در صحنه عمل ايجاد مي‌شد که اينها بايد هماهنگ مي‌شد.
اين جلسات عمدتا متوجه چند موضوع بود. يک اين که هماهنگي در اقدام باشد و دوم تعيين اهداف و اولويت‌هاي عملياتي است و سوم زمان‌بندي کار؛ يعني چه کاري چه زماني و کجا انجام شود.
س: از پايگاه همدان هنوز روس‌ها استفاده مي‌کنند؟
دهقان: خير. اين مناقشه بي‌ربط سياسي در سطح کشور شد که هيچ پايه و اساسي هم ندارد. طبق قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران حق ندارد که به هر کشور خارجي پايگاه دهد. لذا بحث همدان که مطرح شد بحث پشتيباني از سوريه بود. اين هواپيماهايي که مي‌خواستند عبور کنند، بايد براي سوختگيري و اقدامات اوليه بايد جايي نشست و برخاست انجام مي‌شد که اين پايگاه سوريه همدان انتخاب شد تا هر زماني که لازم بود واحدهاي اينها تقويت شود يا تعويض شوند يا مواردي از اين دست پيش بيايد، اينها مي‌توانستند در فرودگاه همدان نشست و برخاست داشته باشند و يکسري خدمات اوليه همانند سوختگيري را انجام مي‌دادند.
س: اين تصميم هم در شوراي عالي امنيت ملي شد؟
دهقان: به طور کلي، بله.
س: يعني جزئي ممکن بود در جايي ديگر باشد؟
دهقان: جزئي اين است که کميته مشترکي ايجاد شد؛ چهار جانبه. کميته مشترک قرار بود مواقع خاص و فوري و عملياتي را آنها بررسي کنند که همين روال هم وجود داشت.
س: در اين دولت قضيه برجام را داشتيم؛ خيلي‌ها مي‌گفتند اين قطعنامه 2231 که در شوراي امنيت تصويب شد فعاليت‌هاي موشکي ما را محدود مي کند. آقاي ظريف و اقاي عراقچي در مصاحبه هاي مختلف بيان مي‌داشتند که ادامه مي‌دهيم و هيچ الزامي براي ما ندارد. الان در طول زمان که جلو مي‌رويم بالاخره يک نوعي گزک در دست آنها هست. اين را قبول داريد؟
دهقان: آنجا اين عبارت آمده است که جمهوري اسلامي ايران به قصد حمل کلاهک هسته‌اي، موشک‌هاي بالستيک را طراحي و توليد نمي‌کند. خب ما هيچگاه نه اين قصد را داشتيم و در اين مسير حرکت نخواهيم کرد. بعد يک بحث بعدي را آنها مطرح مي‌کنند که هر موشکي قادر باشد 300 کيلومتر برد داشته باشد و 500 کيلوگرم وزن را حمل کند، اين مي‌تواند به عنوان يک حامل سر جنگي هسته‌اي باشد.
لذا از اين منظر وقتي ما مي‌گوييم موشکي هزار کيلومتر برد دارد، مي‌گويند موشکي است که مي‌تواند کلاهک هسته‌اي هم حمل کند. لذا اين هم به لحاظ محتوايي و مبنايي هيچ محدوديتي براي ما ايجاد نمي‌کند. چون ما اصلا دنبال اين نيستيم و با آن قصد، نه طراحي و نه توليد مي‌کنيم.

س: فاکس نيوز گزارشي را به نقل از يک منبع آگاه در بدنه نظاميان امريکايي مطرح کرده بود و مدعي شده بود دفعات تقابل دريايي بين کشتي‌هاي ايران و امريکا در نيمه نخست سال 2016 در مقايسه با بازه زماني مشابه آن، تقريبا دو برابر شده است.
دهقان: نه، برداشت ما بر اين است که امريکايي‌ها نوعي پرونده سازي مي‌کنند.
س: يعني خودشان طراحي مي‌کنند؟
دهقان: نه، اعلام مي‌کنند که به اين فاصله به ما نزديک شدند و اخطار داده شد.
س: تکليف اين چه خواهد شد؟
دهقان: مجموعه اينها يعني ما براي آنها تهديد هستيم و آنها براي خود حق قائل مي‌شوند که از خود دفاع کنند.
س: زمينه سازي مي‌کنند؟
دهقان: بله. دو روز پيش آقاي فدوي را مي‌ديدم که مي‌گفت يک زماني به ناوهاي آمريکايي اعلام کرديم که مي‌خواهيد عبور کنيد بايد با زبان فارسي با ما صحبت کنيد؛ بعد مي‌گفت الان هم زبان فارسي صحبت مي‌کنند. (مي‌خندد)
س: الان مشاور فرماندهي کل قوا هستيد و به نظرم نسبت به وزير دفاع راحت‌تر صحبت مي‌کنيد. برجام جلوي فعاليت‌هاي دفاعي ما را يک مقدار گرفته است؟
دهقان: اولا برجام چيز جديدي به معناي محدوديت‌ها و يا ممنوعيت‌ها نيست؛ برجام يک فرايندي درباره صرف برنامه هسته‌اي ماست. يعني هيچ بحث غيرهسته‌اي در برجام وجود ندارد. دوم اين که قطعنامه 2231 تمامي قطعنامه‌هاي قبلي را تا 1929 را فقط در بعد هسته‌اي ملغي مي‌کند؛ اين را به ياد داشته باشيد.
پس اساساً موضوع برجام پرونده هسته‌اي است، هيچ چيز ديگري نيست. نه موشکي و نه حقوق بشر است. وليکن اين که برجام موجب محدوديت شده است بايد گفت يک جا چنين است و آن جا اين است که اقلام با استفاده دوگانه را اين محدوديت را داريم که بايد سيکل کميته خريد را طي کند.
گفته شده که بايد اطمينان حاصل شود که اگر در محل غيرنظامي بکار گرفته مي‌شود ردش تا محل استفاده کاملاً به تائيد رسد و ديده شود.
س: اخيرا دوباره بحث بازديد از اماکن نظامي خيلي تاکيد شده است، اينطرف هم جواب‌هاي قاطعي هم داده شد. فکر مي‌کنيد اين حرکت و مانور ترامپ روي اين امر براي چيست؟
دهقان: ترامپ اگر از زمان تبليغات در نظر بگيريم مواضع‌اش خيلي تغيير کرده است. زماني ايشان مي‌گفت من بيايم برجام را پاره مي‌کنم. آن چه که ما مي‌فهميم، اين است که آمريکايي‌ها برجام را پاره نخواهند کرد. دنيا هم اين همراهي را با آنها نخواهد داشت که بخواهد اقدامات يک جانبه تاثيرگذاري را انجام دهند. حتما اين گونه است که ترامپ و دولتش شرايط اجرايي شدن برجام را سخت مي‌کنند به گونه‌اي که ايران خيلي نتواند از منافع و دستاوردهاي آن استفاده کند.
س: ما چکار مي‌توانيم انجام دهيم؟
دهقان: يک بحث، بحث نقض برجام است که سياست ما اين است که ما ناقض برجام نخواهيم بود، اما در خود برجام پيش‌بيني شده است که اگر طرف هاي مقابل به صورت جزئي و کلي برجام را نقض کردند ما از طرف خودمان کلي يا جزئي اجرا نخواهيم کرد.
س: گفتيد ايران به برجام پايبند خواهد بود اما در مقابل هر گونه تهديد و تشر امريکا و کشورهاي مرعوب نظام سلطه مقابله جدي خواهد کرد، مقابله جدي به چه معني است؟
دهقان: بحث جدي را که بيان مي‌کنيم يعني اقدامات تاثيرگذار؛ در سطح جهاني در ادبياتي که بکار گرفته مي‌شود اينها مفاهيمي است که بار معنايي خودش را به همراه دارد. مي‌گوييم اگر شما فلان کار را کرديد ما متقابلا فلان کار را انجام مي‌دهيم، اين کار را مي‌کنيم يعني حتما خواهيم کرد! اين مقابله‌اي است که انجام مي‌دهيم. مصمم هستيم و اراده داريم و عمل خواهيم کرد و مانع از دريافت آسيب نسبت به خودمان خواهيم شد.
س: از آخرين عمليات‌هايي که در سوريه و عراق انجام شده است، خبر داريد؟
دهقان: خيلي بي‌خبر نيستم.
س: به نظر شما تا کجا پيش رفتند و تا چه زماني است؟
دهقان: خيلي نمي‌توان زمان قطعي گفت.
س: اکثر همتايان شما همين را مي گويند که نمي‌توان پيش‌بيني کرد.
آن چه مهم است اين است که امروز داعش نه آن سازماندهي قبلي را دارد و نه آن قابليت‌هاي قبلي را دارد و نه آن فرماندهان قدرتمند قبلي را دارد. همه اينها طي عمليات‌هاي گذشته از بين رفته اند؛ بنابراين يک مجموعه رو به نابودي است.
چيزي که الان مهم است و بايد انجام شود ما مرز مشترک با عراق و سوريه را بتوانيم از وجود اينها پاک کنيم و اگر اين اتفاق رخ دهد، مسئله جدي در منطقه وجود ندارد.
س: جايي گفته بوديد که احمد متوسليان و سه ديپلمات ما زنده هستند و در اسارت رژيم صهيونيستي هستند؛ خبري در اين قضيه داريد؟
دهقان: ما هيچگاه نپذيرفتيم که آقاي متوسليان و همراهان ايشان را به شهادت رسانده‌اند. ادعا و حرف ما اين است که اگر به شهادت رساندند اجساد اينها را تحويل بدهندّ اگر به شهادت نرسانده‌اند خودشان را تحويل دهند. کجا هستند اينها؟
س: اين که برخي گمان مي‌کنند شما خبر جديدي داريد اين گونه نيست؟
دهقان: خير. اين را قبلا گفتيم و همه گفتند.
س: همه‌پرسي در کردستان عراق چه خواهد شد؟
دهقان: بحث کردستان و کردستانات يک بحث جديدي نيست، ولي چنين اقدامي اولا خود کردها را در يک مخمصه ژئوپولتيکي قرار مي‌دهد، با همه دنيا و آب‌هاي آزاد دنيا قطع رابطه مي‌دهد و از آن طرف، يک نوع تهديد منطقه‌اي براي تمام کشورهاي همسايه آنها ايجاد مي‌شود. شايد بارزاني دنبال يکسري امتيازات از دولت مرکزي است و بقيه جريان کردي هم با ايشان همراهي نکردند. اين طور نيست که ايشان بتواند هر کاري خواست انجام دهد.
س: عربستاني‌ها در سفر اخير ترامپ خريد زيادي انجام دادند. اين خريد زياد تسليحاتي فاصله انها را با ما به لحاظ نظامي زياد کند؟
دهقان: ببينيد، عربستان دنبال تغيير موازنه قدرت به نفع خودش هست. براي اين که اين بشود حداقل بايد آن دشمن اصلي که همواره براي مسلمانان در طي سنوات گذشته مطرح بودند يعني اسرائيل، روابط را با آنها ترميم يا عادي‌سازي روابط مي‌کردند که اين کار را هم کردند.
پس همه بحث عربستان مقابله با حوزه نفوذ ايران در منطقه و دنياي اسلام است که اين اشتراک کامل با آمريکا و اسرائيل دارد. لذا عربستان در اصل نوعي اشانتيون براي دريافت يک حمايت قاطع به ترامپ داد. ترامپ هم يک فرد تاجر و بازرگان و اهل معامله است. لذا در عربستان حدود 300 ميليارد معامله کرد و خريد تسليحاتي شد و دنبال اين است که صنايع نظامي را در عربستان راه‌اندازي کند.
ولي مهم اين است که فرض کنيد انبار سلاح هم آنجا درست کنند، بازار خوبي براي امريکايي‌ها براي فروش سلاح هست، ولي همين عربستان با همه اين تجهيزات و امکانات، الان چند سال است با يکسري يمني دست خالي مي‌جنگند و در آن گردابي که ايجاد کرده، مانده و نمي‌تواند بيرون بيايد.
پس عربستان نبايد اين احساس را داشته باشد که مي‌تواند در مقابل ما يا حرفي براي زدن داشته باشد يا تهديدي براي ما باشد.
س: قدري به مسائل شخصي وارد شويم. چه سالي ازدواج کرديد؟
دهقان: خيلي بد است که ندانم! (مي‌خندد) من سال 59 ازدواج کردم.
س: چطور آشنا شديد؟
دهقان: فاميل بوديم.
س: نسبت فاميلي داريد؟ مي‌توانيد نسبت را بيان کنيد؟
دهقان: نوه خاله همديگر هستيم.
س: خطبه عقد را چه کسي خواند؟ مهريه چقدر بود؟
دهقان: محلي خوانديم. مهريه را اگر خانم بشنوند ناراحت مي‌شوند.
س: همه مهريه‌ها را در اين برنامه گفتند.
دهقان: آن زمان 63 هزار تومان مهريه کرديم. اين را هم پدرم گفت، والا نه من و نه خانمم دنبال اين مسائل نبوديم.
س: شرط خاصي نگذاشتند؟ جنگ آن زمان شروع شده بود؟
دهقان: ما قرار بر اين بود که پنج شنبه شب،‌ شب ازدواج ما باشد، چون من تهران بودم و ايشان اصفهان بودند،‌ اما چهارشنبه جنگ شروع شد. ديگه ما نرفتيم تا آبان ماه شد.
س: عقد کرده بوديد؟
دهقان: بله. در اصفهان حداقل يک سال عقد مي‌مانند.
س: قرار بود جشن عروسي بگيريد و زندگي را شروع کنيد که جنگ شروع شد.
دهقان: بله. پنج شنبه عروسي بود و چهارشنبه بعدازظهر جنگ شروع شد.
س: کارت دعوت هم فرستاده بوديد؟
دهقان: آن زمان فقط اقوام نزديک بودند.
س: اعلام کرده بوديد؟
دهقان: بله. تلفن و تلگرام هم نبود. ما فقط نرفتيم.
س: گله نکردند؟
دهقان: چه کنند؟ نه، بنده خداها تحمل کردند.
س: چقدر صبور! شما نرفتيد تا آبان ماه شد.
دهقان: بله. در اين دو ماه هم تماسي نگرفتيم.
س: بدآموزي دارد؛ حداقل تماس مي‌گرفتيد. (مي‌خندد)
دهقان: جنگ بود ديگر. آماده باش 100 درصد بود و ما هم فرمانده بوديم و بايد مي‌مانديم.
س: بعد از اين که برگشتيد توضيح شما چه بود؟
دهقان: توضيحي نخواستند. الحمدالله هنوز هم توضيحي نخواسته‌اند. (مي‌خندد)
س: تا حالا براي ايشان دست خط عاشقانه نوشتيد؟
دهقان: آن زمان که جوان بوديم، بله نوشتيم؛ ولي بعدش موضوعيت نداشت.
س: نامه از جبهه براي ايشان مي‌نوشتيد؟
دهقان: فقط در زمان نامزدي و عقد مي‌نوشتم. بعد از آن ديگر نبود.
س: هنوز اين نامه ها را دارند؟
دهقان: ايشان متاسفانه نامه‌ها را نگه داشتند ولي من نگه نداشتم. عقلمون نرسيد، فکر نمي‌کرديم يک زماني اينها ارزش پيدا مي‌کند.
س: الان همين حرف زدن درباره اين موضوع ارزشمند است. چند فرزند داريد؟
دهقان: 3 فرزند دارم.
س: ازدواج کرده اند؟
دهقان: دو دختر و يک پسر داريم.
س: ازدواج‌ها سياسي بود يا عادي؟
دهقان: نه، عادي ازدواج کردند.
س: رشته تحصيل بچه‌ها چه بود؟
دهقان: يک دختر و يک پسر صنايع مهندسي خوانده اند. کارشناسي ارشد يکي مديريت صنعتي و ديگري طراحي صنعتي خوانده اند.
س: مشغول کار هم هستند؟
دهقان: خير. ديگري هم مکانيک و کارشناسي ارشد طراحي صنعتي خوانده است.
س: آقا پسر که سرکار مي‌روند؟
دهقان: بله. ايشان براي خود کار مي‌کنند. آقازاده نيست و زن او هم متفاوت نيست. (مي‌خندد)
س: در کار خانه کمک مي‌کنيد؟
دهقان: اگر اجازه دهند بله کمک مي‌کنم. اجازه نمي‌دهند.
س: يعني چه اجازه نمي‌دهند؟
دهقان: مي‌گويند شما بزرگ ما هستيد بايد بنشينيد.
س: اهل غذا درست کردن هستيد؟
دهقان: بودم، آن اوايل غذا درست مي‌کردم ولي الان ديگر نيستم. در زمان دانشجويي غذايي درست مي‌کردم که از يکي از بچه‌ها آبادان ياد گرفته بوديم. سيب‌زميني را قطعه قطعه کوچک مي‌کرديم و سرخ مي‌شد. بعد گوجه در آن خرد مي‌کرديم و اينها با هم مي‌پخت. مثل کيک مي‌شد و خيلي هم خوشمزه بود.
س: آن زمان پيتزا را خودتان درست کرده بوديد.
دهقان: بله. هر چه بود اين بود؛ اين را براي خانواده درست مي‌کردم کلي خوشحال بودند.
س: اوايل ازدواج غذا هم درست مي‌کرديد.
دهقان: بله. متاسفانه از اين کارها هم مي‌کرديم.
س: اگر دوست داريد مطلبي به همسر خود بگوئيد بفرمائيد. چون در عرصه دفاع مقدس خانم‌هاي شما که شما وسط ميدان بوديد، خيلي حق بر گردن شما دارند. بد نيست جمله‌اي بگوييد؛
دهقان: خيلي خطرناک است و نظام هستي به هم مي‌ريزد.
س: براي چي بهم مي‌ريزد؟
دهقان: من اين حرف‌ها را بزنم! هر کسي من را مي‌بيند يک فرد عبوس و خشن تصور دارد.
س: من شخصيت شما را مي‌شناسم. شخصيت بسيار نرم و اهل خنده و مزاح هستيد. چرا خود را اين طور نشان مي‌دهيد؟
دهقان: من نمي‌خواهم اين طور باشم ولي تصور مي‌شود. مي‌گويند ميميک صورت اينجوري است.
س: اگر دوست داريد به همسرتان مطلبي بيان کنيد.
دهقان: به ايشان سلام مي‌دهم،‌ دستشان را مي‌بوسم و از ايشان تشکر مي‌کنم و براي ايشان آرزوي طول عمر همراه با عزت و سلامتي دارم.
س: سردار، اشاره کرديد که آغاز جنگ همزمان با عروسي شما بود و به ميدان جنگ رفتيد. اولين جايي که اعزام شديد کجا بود؟
دهقان: همان اول ما به آبادان و گلف رفتيم. مشکلي که براي ما بود، اين بود که همواره در موضع فرماندهي بوديم؛ بايد براي سرکشي مي‌رفتيم.
س: در جريان کردستان هم بوديد؟
دهقان: بله. سقز و بوکان کلا تحت پوشش ما بود. در تهران مستمرا بوديم و همواره براي سرکشي مي‌رفتيم.
س: با امير حسني سعدي که صحبت مي‌کرديم مي گفت که ارتش 20 ماه درگير قضاياي کردستان بود و بعد از انقلاب هم آسيب‌هايي وارد شد و به نوعي قوت لازم را نداشتيم و سپاه هم تازه تشکيل شده بود. از اين جهت، اين ناهماهنگي‌ها يا اين ضعف‌هايي وجود داشت باعث پيشروي عراق شد يا اينکه نه، چيزهاي ديگري هم بود؟ مثلا ضعف دولت يا بودن بني صدر؟
دهقان: فرماندهان ارتش يک وضعيتي داشت و برخي اعدام شده بودند؛ تجهيزاتي که داشت عموما متکي به پشتوانه خارجي بود، بسياري از فعاليت‌هايش همراه با مشاورين فني و مهندسي و عملياتي امريکايي صورت مي‌گرفت. حالا اين ارتش مي‌خواست روي پاي خود بايستد. در اين شرايط که پشتوانه‌ها و مشاوره‌ها قطع شده و فرماندهي‌اش جديد مستقر شده است. رئيسي که بالاي سر آن بوده نيست.

خب اين ارتش خيلي مي‌تواند آسيب‌پذير باشد. يک اختلاف نظري هم همان ابتدا به وجود آمد مثلا ما سپاهي‌ها معتقد بوديم جابه‌جايي‌ها يا اقداماتي که عراق در آن سوي مرز انجام مي‌دهد، حکايت از انجام يک نوع عمليات و تجاوز دارد. عده‌اي و سياسيون اين مسئله را قبول نداشتند.
در ذهنيت صدام هم چند مسئله بود؛ يکي اينکه به سمت شهرهاي عرب‌زبان ما حمله مي‌کند، پس خودبه‌خود تسليم مي‌شوند و سرزمين را تحويل مي‌دهند و خودبه‌خود هم بدون اينکه با مقاومتي مواجه شود، مي‌تواند بيايد سرزمين را اشغال کند.
س: در حالي که واقعيت امر اين نبود.
دهقان: عکس اين امر شد. همه جا عکس اين مسئله شد و به طور طبيعي چون صدام با امريکا و کشورهاي عربي منطقه بسته بود، تصورش بر اين بود که ضرف يک هفته مي‌تواند نظام را ساقط کند يا مي‌تواند خوزستان را جدا کند. اهدافي هم داشت.
لذا از لحاظ محاسبات مادي و کلاسيک، اقدام صدام مي‌توانست منجر به نتيجه مورد قبولش شود وليکن در واقعيت خلاف اين اتفاق افتاد.
س: آن زمان فرمانده ارتش چه کسي بود؟
دهقان: آن زمان آقاي فلاحي رئيس ستاد مشترک بود؛ در عمليات شکستن حصر آبادان، در سقوط هواپيما ايشان شهيد شدند.
س: آن زمان که خرمشهر در اشغال بود به خرمشهر هم رفتيد؟
دهقان: بله.
س: مي‌توانيد براي ما توصيف کنيد؟
دهقان: بحث خرمشهر، يک بحث است و بحث آبادان هم بحث ديگري است و بحث پيوستن اين دو به هم يک بحث ديگر است. بعثي‌ها دنبال اين بودند که خرمشهر به آبادان را بگيرند. خب نتوانستند حصر آبادان را کامل کنند و به عبارتي دسترسي به آبادان را مانع بشوند.
آن زمان واحدهاي نظامي در آبادان مستقر بودند ولي خرمشهر کاملا در تصرف و تخريب شده کامل بود.
س: حصر آبادان هم براي طراحي عمليات بسيار زحمت کشيده شد.
دهقان: بله. در اينجا جنبه‌هاي فضاي سياسي کشور مطرح مي‌شود. امام (ره) در دو جا دستور قاطع از حوزه فرماندهي کل دادند و اولتيماتوم به فرماندهان براي اقدام دادند.
يکي پاوه بود که بايد آزاد مي‌شد و ديگري شکستن حصر آبادان بود. تا زماني که آقاي بني‌صدر بر سر کار بود، اين اتفاق رخ نداد چون نه بين ارتش و سپاه اتفاق‌نظري روي عمليات‌ها صورت مي‌گرفت و نه سازمان‌ها در قد و قواره خود مي‌ديدند که بخواهند عمل کنند.
لذا اول عمليات ثامن انجام شد که بحث دارخوئين و مناطق اينجا آزاد شد و بعد شکستن حصر آبادان بود که بعد از رفتن بني‌صدر، سپاه طرحي را تهيه کرد و شوراي عالي دفاع تصويب کرد و عمليات انجام شد و آبادان آزاد شد.
س: مي‌گويند که اوايل جنگ يعني 4-3 تا عملياتي که به پيروزي‌هاي بزرگ منتج شد، مثل بيت‌المقدس ارتش و سپاه کنار هم قرار گرفتند و به نقطه خيلي خوبي رسيدند. بعد از آن يکسري اختلافات بين ارتش و سپاه ايجاد شد که قدري فاصله گرفتند. مي‌گويند يکي از عوامل تضعيف ما در ادامه جنگ همين بود. اين اختلافات چه بود و از کجا نشات مي‌گرفت؟
دهقان: اين بحث‌ها فکر نمي‌کنم طرح کردن کردنش موضوعيت داشته باشد.
س: اتفاقا در بهترين زماني هستيم که ارتش و سپاه مکمل هم شدند. شايد از همان تجربيات تلخ استفاده کردند و به اينجا رسيدند که الان نيروي واحد مسلح داريم. گفتنش شايد تا حدي خوب است.
دهقان: ارتش و سپاه آن زمان فرماندهي واحدي نداشت؛ درست است که حضرت امام در موضع فرماندهي کل قوا بودند ولي سپاه براي خود ستاد کل داشت و ارتش هم چنين بود. اين وسط يک فرماندهي يا ستاد بالاي سر که اين دو را در موضع عمل هماهنگ کند وجود نداشت. پس بايد در سطوح عمليات يا در راس اين دو مجموعه، بتوانند به وحدت نظر برسند و کار کنند.
دوستان در ارتش براي سهميه آموزه‌ها و آموزش‌ها و کارهايي که انجام داده بودند به جنگ کلاسيک معتقد بودند و معتقد بودند، بايد تانک در برابر تانک و توپ در برابر توپ باشد، معتقد بودند بايد همترازي باشد. دو ارتش با هم بجنگند و رزم رسمي باشد و جبهه‌اي باشد و به خط بزنند.
آن طرف بچه‌هاي سپاه چنين نگاهي نداشتند؛ يک نگاه متفاوتي را به جنگ و رزم داشتند. اين که ما نمي‌توانيم با روش‌هاي کلاسيک با اين دشمن و با اين تجهيزات و با اين اضطرار، مبارزه کنيم و بايد دنبال ابتکار و خلاقيت‌هاي خاص برويم که نقطه قوت دشمن را به نقطه ضعف تبديل کند. چون اگر با نقطه قوت دشمن از موضع نقطه قوت برخورد کنيم، تجهيزات بهتري نسبت به ما داشتند.
بعد از اين که آقاي بني‌صدر رفت، شهيد صياد فرمانده نيروي زميني ارتش شد. صياد با بچه‌هاي سپاه صميمي بود و اصلا شهيد صياد و شهيد کلاهدوز ابتدا در سپاه بودند و مدتي کمک مي‌کردند. اين منجر به اين شد فرماندهي سپاه با ارتش قرارگاه مشترک تشکيل دادند؛ بعضا اين طور بود که يکي فرمانده و ديگري جانشين مي‌شد و اينطور نبود که دو نفر کنار هم باشند.
تا عمليات بيت‌المقدس اينچنين بود. بعد از بيت‌المقدس بحث‌هايي بود که چرا جنگ ادامه پيدا کرد و غيره. آنجا دوباره درباره بحث طراحي و نحوه عمليات ارتش و سپاه عمليات‌هاي مستقلي را طراحي کردند و فرماندهي عمليات به عهده خودشان بود. اما واحد پشتيبان در اختيار هم قرار مي‌دادند مثلا توپخانه ارتش و هوانيروز و پدافند در منطقه‌اي که سپاه قصد عمليات داشت، پشتيباني انجام مي‌داد.
يا از واحدهاي ما در ارتش مامور مي‌شدند تا در تحت کنترل عمليات ارتش عمل مي‌کردند. اين همکاري به اين کيفيت وجود داشت.
س: آن روش اول بهتر جواب مي‌داد يا روش دوم؟
دهقان: شرايط را بايد نگاه کرد؛ حالا نتايج همکاري اول بهتر بود. بعد از اين ماجرا بحث فرماندهي مطرح شد که يک نفر بايد فرماندهي جنگ شود. آقاي هاشمي فرمانده جنگ شدند و قراراگاه خاتم شکل گرفت و آن قرارگاه عمليات‌ها را طراحي مي‌کردند.
س: اين براي دو سال آخر جنگ بود؟
دهقان: از عمليات خيبر به بعد بود.
س: اين قرارگاه نسبت به قرارگاه مشترکي که خود ارتش و سپاه زدند...
دهقان: آن ادامه پيدا نکرد.
س: از نظر کيفيت به چه صورت بود؟
دهقان: خب شرايط فرق کرد. ما ديگر در سرزمين خود نبوديم. در آن سوي مرز بايد با ارتش عراق مبارزه مي‌کرديم. ارتش عراق بسيار مجرب در بحث مهندسي رزم بود، فوق‌العاده کمکش کرده بودند.
س: در طول جنگ قوي‌تر شده بود؟
دهقان: بله. تجربه کسب کرده بودند. تجربه کسب کرده بود. يکي از نقاط قوت ما اين بود که در شب عمليات انجام مي‌داديم. يا نقطه قوت ما اين بود که سريع خط مقدم را مي‌شکستيم و نفوذ مي‌کرديم. اينها کاري کردند که فاصله پست‌ها و ايستگاه‌هاي خودشون با خطي که در آن مستقر بودند، خيلي زياد کردند و سيم‌خاردار و ميدان مين و دژ گذاشتند.
اينها باعث مي‌شد وقتي شب عمليات مي‌کرديم تا موانع را پشت سر بگذاريم زمان زيادي را از دست مي‌داديم. آنها مي‌توانند روي نيروي پياده ما که تا آنجا رفته است عمل کنند؛ ديگر شکستن خط سخت شده بود.
س: اين سوال هم بعد از جنگ ايجاد شد که چرا بعد از فتح خرمشهر ادامه داديم؟ مي‌توانستيم همانجا پيشنهاد صلح را بپذيريم.
دهقان: نه، چند بحث را بايد از هم تفکيک کرد. اولا به هر حال يک تحليل و نظريه‌اي پشت عدم ادامه يا ادامه وجود داشت. فرض کنيد روز چهارم يا پنجم جنگ سازمان ملل مي‌گويد که طرفين آتش بس کنند و هر کسي هر جايي هست مستقر شود و مذاکره کنيد تا ببينيم چه مي‌شود.
اين امر به اين معنا بود که ما همه سرزمين از دست رفته خود را بايد واگذار مي‌کرديم؛ خب ما که نمي‌توانستيم چنين چيزي را بپذيريم و طبيعي بود که نپذيرفتيم. مثلا از ابتدا گفتيم شرط ما، خروج نيروهاي عراق و تصرفاتي است که انجام داده است و محاکمه صدام متجاوز بود. هر زماني اين پذيرفته مي‌شد ما دليلي نداشت جنگ را ادامه دهيم.
خرمشهر که آزاد شد اولا که بخشي از سرزمين ما کماکان در اختيار عراق بود و اينطور نبود همه مناطق اشغالي را از دست صدام خارج کرده باشيم. ثانيا بحث اين بود که آيا صدام پشت مرز خودش متوقف خواهد شد و با توپخانه و ابزار مختلفي که دارد به خاک ايران آتش‌باري نخواهد کرد؟ پس حداقلش کاري که بايد انجام مي‌داديم اين بود که صدام دسترسي‌اش به ما از منظر تجهيزات زميني که استفاده مي کند نتواند مناطق مرزي ما را بزند.
ما قطعنامه را پذيرفتيم و صدام حمله کرد و عمليات مرصاد را انجام داديم.
س: آنجا امادگي کامل نداشتيم؟
دهقان: ما قطعنامه را که پذيرفتيم اتفاق ديگري رخ داد که اينجا جاي بحث اينجا نيست. ما از مناطق جنوب قدري به سمت غرب کشيده بوديم و خود به خود يگان‌ها بخشي آنجا بوديم.
س: تحليلي براي اين کار داشتيد؟
دهقان: عمليات بود ديگر. چون اهدافي که مي‌شد براي عمليات فکر کرد و امکان عمل وجود داشت مي‌توانست در غرب بيشتر باشد.
س: اين براي قبل پذيرش قطعنامه بود.
دهقان: بله.
س: سر قضيه فاو اين درست است که مي‌گويند قدري سياسي شدن سپاه به خصوص انتخابات اين امر اتفاق افتاد؟
دهقان: اينها حرف‌هاي مزخرفي است. مثلا يعني چي که سپاه سياسي شد؟
س: اين که وارد انتخابات شد و قدري در شهرهاي مختلف وارد شد.
دهقان: اين بحث‌ها را سياسيون مي‌کنند والا احدي از بچه‌ها و فرماندهان سپاه تا زماني که جنگ بود هيچگاه نگاه‌شان به پشت جبهه نبود؛ دليلي نداشت.
در عمليات والفجر ده يک ارتباطي به نام ملخور هست. تا آن جا برسيد خيلي سخت است. آقاي رضايي که فرمانده کل سپاه بود شايد دو ماه تمام در سنگر دو در دو بالاي اين ارتفاعات نشسته بود و بررسي مي‌کرد.
حالا در چنين فضايي اين فرد دنبال اين بود که مجلس را بگيرد؟

س: زمان پذيرش قطعنامه را به عنوان يکي از فرماندهان جنگ، درست مي‌دانستيد؟ زمان درستي مي‌دانستيد؟ يعني ما واقعا تحليل رفته بوديم؟
دهقان: شرايطي در آن زمان به وجود آمد که ما منطقي‌ترين تصميمي را که مي‌توانستيم بگيريم، پذيرش قطعنامه بود؛ چون قطعنامه به نفع ما بود. چيزي را براي صدام نشناخته بود. تداوم جنگ هم ممکن نبود، به چند دليل!
ما در بحث تجهيزات نظامي با عراق توازني نداشتيم؛ 700 تا هواپيما، 4 هزار تانک و نفربر داشت. عراق شروع به استفاده از سلاح‌هاي کشتار جمعي کرد. مثلا در بحث جزاير يا فاو سيانور زدند. بچه‌هاي توپخانه ما (63 خاتم) شهيد کريمي و چند تن از بچه‌ها که در سنگر بودند بمب خورده بود و در همان لحظه و در همان حالت تمام کرده بودند.
يعني چيز وحشتناکي بود. عراق هم بي‌محابا استفاده مي‌کرد. هيچ کسي هم جلوي آن را نمي‌گرفت. حتي احتمال اين که اتفاقات ديگري رخ دهد وجود داشت.
س: اتفاقات ديگر يعني چه اتفاقاتي رخ دهد؟
دهقان: پيش‌بيني اين مي شد که سلاح هسته‌اي هم در اختيار عراق قرار دهند و او هم بکار گيرد.
س: گذاشته بودند؟
دهقان: قدم‌هايي را برداشته بود.
س: آن نامه آقا محسن درباره تجهيزاتي که مورد نياز است به نظر شما به جا بود؟
دهقان: عمليات بدر که انجام شد، بحث اين شد که اگر بخواهيم ادامه دهيم چه نياز داريم؟ طرحي تهيه شد و ارائه شد که براي بازه زماني 5 ساله به چه چيزي نياز داريم. اگر بخواهيم تا العماره و سليمانيه و غيره برويم تا در بحث عراق تعيين کننده شود بايد اين تجهيزات را داشته باشيم.
ولي ما دو بحث داشتيم. يکي اين بود که فرض کنيد منابع هم داشتيم و مي‌توانستيم سلاح هم بخريم، کسي به ما سلاح نمي‌فروخت. ما فقط توانستيم از چين و کره آن زمان يکسري توپ بخريم و در انتها بحث سيستم‌هاي پدافندي و ساحلي را داشته باشيم.
طبيعي بود در اين شرايط که بهترين موقعيت فراهم شده و بيشترين امتياز را دنيا و سازمان ملل و شوراي امنيت براي ما قائل شده است قطعنامه را بپذيريم.
س: به عنوان کسي که از ابتدا در فرماندهي جنگ بوديد و جنگ را درک کرديد، در صنايع نظامي بوديد و الان مشاور رهبري در صنايع دفاعي هستيد، پيشرفت ما در عرصه دفاعي و توليد موشک‌هاي دوربرد چقدر قابل مقايسه با پايان جنگ است؟
دهقان: قابل قياس نيست. ما امروز هر سيستم موشکي اعم از کروز، پدافندي و بالستيک همراه با دانش طراحي و ساخت را داريم. لذا وقتي اين دانش را داريم فناوري‌هاي لازم را هم در کنار اين داريم، زيرساخت‌هاي صنعتي هم داريم. محدوديتي براي اين که موشک با برد بلندتر يا دقت بالاتر يا ماندگاري بيشتري يا با تاکتيک بيشتر يا قدرت تخريب بالاتري بسازيم،‌ نداريم.
س: اين توانمندي نقطه‌زني را هر کسي ندارد؛ درست است؟
دهقان: اساسا نقطه زني را با موشک‌هاي کروز انجام مي‌دهند، با موشک بالستيک انجام نمي‌دهند. موشک کروز سيستم هدايتش به گونه‌اي است که در ارتفاع مشخصي از زمين با سرعت زير ماخ حرکت مي‌کند و سيستم‌هاي تصويربرداري و پردازش دارد و محلي را که قرار است اين موشک اصابت کند به همراه يک تصوير به ان موشک مي‌دهند؛ اين مقايسه و تطبيق مي‌دهد و به آن اصابت مي‌کند.
لذا براي بالستيک کسي براي نقطه‌زني کار نمي‌کند. اينکه امريکايي‌ها ما را متهم مي‌کنند به اين که ما مي‌توانيم به سمت هسته‌اي حرکت کنيم، چون موشک‌هاي بالستيک بر بلند را فقط براي انتقال کلاهک هسته‌اي است و دقتي نمي‌خواهد و فقط مي‌خواهد منطقه‌اي را تخريب و «کن فيکون» کند، لذا روي دقت موشک براي اصابت کار نکرده است.
س: اين موشک هاي نقطه زن ما شاهدي بر اين ادعا است که دنبال هسته‌اي نيستيم.
دهقان: ما اساساً دنبال اين نيستيم.
س: فکر مي‌کنيد توانمندي دفاعي و موشکي چقدر در قدرت ملي ما تاثيرگذار بود؟
دهقان: ببينيد، وقتي بحث قدرت ملي و توان ملي را بيان مي‌کنيم يک بخش آن نظامي است. عناصر ديگري در قدرت ملي تاثيرگذار هستند و مهم هم هست. چيزي که در بخش دفاع دنبال کرديم و مي‌کنيم و خواهيم کرد بحث اصل بازدارندگي است؛ يعني ما از قابليت‌هايي بهره‌مند باشيم که دشمن ما نگران از تجاوز و حمله به ما باشند به خاطر پاسخي که از سوي ما دريافت مي‌کنند. ما الان در نقطه بازدارندگي هستيم.
س: و دنيا هم اين را مي‌داند.
دهقان: اگر نمي‌دانست به ما حمله مي‌کرد. ما را به عنوان قدرت موشکي يا توان دفاعي تراز بالا پذيرفته‌اند.
س: برنامه ما دستخط شما به پايان مي‌رسد.
سردار دهقان:
«بسم‌الله الرحمن الرحيم
ان الله يدافع عن الذين آمنوا
هفته دفاع مقدس و تاريخ سراسر حماسه حضور ملت بزرگ ايران اسلامي در عرصه‌هاي مختلف دفاع از اسلام و انقلاب اسلامي، عناصري حياتبخش و آينده‌ساز است. تمامي دست‌اندرکاران امور رسانه، ‌انديشمندان، هنرمندان وظيفه ديني و ملي دارند که در ثبت و نگاهداشت و انتقال اين ميراث گران‌سنگ انقلاب اسلامي از هرگونه تلاشي مضايقه نکنند.
برنامه‌هايي چون دست‌خط برنامه‌هاي ابتکاري و خلاقانه‌اي است که مي‌تواند بخشي از بار اين رسالت و ماموريت را به دوش بگيرد و براي نسل‌هاي بعدي به عنوان عبرت‌هاي تاريخ و آموزه‌هاي حرکت جهادي يک ملت به ثبت و ضبط بکشاند.
براي همه دست‌اندرکاران و برادر عزيز، فرهيخته و بسيجي خودم آقاي رنجبران آرزوي توفيق روزافزون دارم. با درود و سلام الهي به روح ملکوتي امام راحل، تمامي شهداي انقلاب و جنگ تحميلي، دانشمندان هسته‌اي، مدافعين حرم و مرزداران ايران اسلامي و آرزوي سلامتي و طول عمر با عزت تا ظهور حضرت حجت (عج) براي امام خامنه‌اي عزيز و سربلندي و عزت ملت بزرگ ايران و امت اسلامي».

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۸۶۶۱۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

احسان یاسین از فلسطین خواند

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، احسان یاسین خواننده جوان کشورمان این روز‌ها به دعوت کشور تونس عازم این کشور شده است. همزمان با حضور او، پس از وقفه ۵ ساله، هفته فرهنگی ایران با نمایش فیلم ملک سلیمان نبی و میزبانی از دو نفر از برجسته‌ترین قهرمانان آن برگزار شده است.

احسان یاسین در این رویداد فرهنگی، با قطعات معنوی و موسیقایی در حمایت از آرمان فلسطین کنسرت اجرا کرد که با استقبال خوب حاضران مواجه شد.

هفته فرهنگی ایران فرصتی دوباره برای آشنایی نخبگان فرهنگی دو کشور است.

مسئولان تونسی همزمان با حضور احسان یاسین در این کشور که مورد توجه رسانه‌های عربی به ویژه العالم قرار گرفت، او را به برنامه تلویزیونی «carthage» که مطرح‌ترین برنامه تلویزیونی این کشور است دعوت کردند و او هم به سبک موسیقی الهی- عرفانی خود که مورد علاقه مردم این کشور است، به اجرای قطعات خود پرداخت.

یاسین علاوه بر این، در چند سالن کنسرت این کشور هم به اجرای قطعات الهی خود از جمله قطعه حبیبی قلبی که در حمایت از مردم مظلوم فلسطین است، پرداخت که با استقبال خوب حاضران مواجه شد.

حضور یاسین در کشور تونس و اجرای قطعات او به زبان عربی با استقبال مردم این کشور آفریقایی مواجه شد.